top of page

Autorką plakatów jest Magdalena Burdzyńska - malarka i graficzka

Zimne dziecko/Das kalte Kind *

4K, 4M

przekład: Elżbieta Ogrodowska-Jesionek

komedia

małżeństwo z dwiema córkami, narzeczony, para (z wózkiem dziecięcym), ekshibicjonista 

 

Akcja Zimnego dziecka rozgrywa się w zamkniętym kręgu rodziny. Tu wszyscy uzależnieni są od zajmowania się wyłącznie sobą. Jedyną pasją i namiętnością bohaterów jest nieustająca gra pozorów i ucieczka w świat fantazji. Zacierają się granicę między tym co realne, a wyobrażone, co w konsekwencji umożliwia bohaterom odkrycie najskrytszych pragnień i tajemnic. Wnikliwa analiza kryzysu relacji rodzinnych, dosadnie ujęta w „Zimnym dziecku” nasuwa pytanie o przyszłość człowieka wychowującego się w społeczeństwie pozbawionym miłości. 

 

I choć podobnie jak w głośnym i obsypanym nagrodami Ogniu w głowie jest to krąg piekła, tym razem krytyka rodzinnych relacji, które ogniskują i odzwierciedlają kryzys społeczeństwa, wydaje się mniej drapieżna. W celu jej przeprowadzenia Mayenburg nie tylko inaczej rozłożył akcenty, ale przede wszystkm zmienił teatralną konwencję. Elementy filmowego montażu i filmowej narracji służą tu zacieraniu różnicy pomiędzy realnym życiem bohaterów a światem ich (najczęściej erotycznych) fantazji. Autor nadal realizuje postulowane m.in. przez Thomasa Ostermeiera założenia nowego realizmu – próbuje nadać codziennym wydarzeniom interesującą, teatralną formę, odwołuje się do przeżyć widza; o tym, co duchowe, mówi poprzez to, co cielesne. Jednocześnie próbuje zbadać, jak daleko w ramach tej estetyki można odejść od realizmu, przetworzyć i przekroczyć rzeczywistość.

 

"Zimne dziecko" to spektakl dyplomowy słuchaczy III roku Szkoły Aktroskiej Machulskich. Patronat honorowy nad nim objęła Katarzyna Figura.

O autorze

O spektaklu

MARIUS VON MAYENBURG 

 

ur. w 1972 r. w Monachium, gdzie studiował literaturę starogermańską. W 1992 roku przeniósł się do Berlina. Nie przerywając studiów germanistycznych, podjął naukę w Hochschule der Künste. Był dramaturgiem prowadzonej przez Thomasa Ostermeiera sceny Die Baracke przy Deutsches Theater w Berlinie. Od kilku lat pełni funkcję autora rezydenta w Schaubühne am Lehniner Platz. Rozgłos przyniosła mu sztuka Ogień w głowie (Feuergesicht) z 1997 roku.

bottom of page